Door: Sjoerd Keizer (@Sjoerd_Keiz)
Zoals gezegd groeide Landman op in Bennekom. “Ik groeide niet op in een korfbalgezin. Mijn vader heeft altijd gevoetbald en mijn moeder deed niet echt een sport. Mijn zus en mijn broer deden vroeger ook niks. Later zijn mijn vader en mijn broer wel korfbalscheidsrechter geworden.”
Het ging thuis dan ook niet echt over korfbal. “Nee, ik was de enige die korfbalde, maar dat was ook helemaal geen probleem. Voetbal is wel echt mijn tweede sport. Als ik wat tijd over had, was ik altijd aan het voetballen. Op het trapveldje, in de pauzes op school, enz. Later ben ik ook gaan zaalvoetballen, maar dat is altijd op laag niveau geweest.”
Sportleraar
“Sinds de middelbare school wilde ik al wat met sport gaan doen. Ik vond zoveel sporten leuk dat gymleraar natuurlijk goed bij me paste. Maar ook mensen in beweging krijgen is erg mooi. Ik geef les op het MBO en het is bij de één een grotere uitdaging dan bij de ander om ze te motiveren. Ik probeer ze dan te zeggen dat bewegen heel belangrijk is. Dat als ze straks een baan hebben, het handig is dat ze fit zijn en niet teveel hoeven te verzuimen. Voordat je het weet ben je je baan kwijt, waar je zo hard voor gewerkt hebt. Ik heb bewust gekozen voor het MBO omdat op de middelbare school de jongeren vaak wel komen, maar er niks aan hebben. Tijdens het eerste uur doen ze wat je zegt, zonder emotie. Op het MBO is het wat meer gericht op hun toekomst.”
“Ik geef daar les aan allerlei verschillende leerlingen, van automonteurs tot schoonheidsspecialisten. Het verschilt denk ik per jaar welke opleiding het best kan sporten. Zo had ik een super leuke ICT-klas, die ook nog eens goed waren. Dat verwacht je natuurlijk niet. Maar die zitten heel de dag achter de computer en vinden bewegen als afwisseling erg lekker.”
“De combinatie tussen werk en korfbal verloopt eigenlijk uitstekend. Ik had er meer moeite mee toen ik nog op school zat. Dan was je nog bezig met de toets of het huiswerk van de volgende dag. Nu weet je waar je aan toe bent, het is allemaal wat lekkerder te plannen.”
“Wel merk ik dat ik door mijn werk meer met anderen bezig ben op de training. Dan neem ik even een stapje terug en kijk ik of nu écht goed bezig zijn. Vroeger kwam ik gewoon om een lekkere training te draaien, nu kijk ik wat verder. Het is niet zo dat het daardoor gaat vervelen om te sporten. Natuurlijk ben je heel de dag met sport bezig, maar op de training kan ik zélf wat doen. Dat is ook wel erg lekker.”
Geloof
“Ik ben Christelijk opgevoed, maar als je na een tijd niet meer per se mee moet naar de kerk, denk je al snel: ah, lekker uitslapen op zondag. Aan het begin was het ook gewoon lekker, maar later ben ik zelf gaan geloven. Ik heb echt voor Jezus gekozen. Het geloof heeft nu een centrale plek in mijn leven. Mijn vriendin Lisette heb ik dan ook via de kerk leren kennen.”
“Toen ik voor het geloof had gekozen, was het de vraag of ik met DVO/Accountor op zondag wilde spelen. Ik heb voor mezelf toen gewikt en gewogen hoe ik zondag als rustdag opvat. Ik vind mijn rust juist in de hectiek van het korfbal. Ik zou heel erg onrustig worden als ik niet zou sporten. Dus heb ik er voor gekozen om gewoon op zondag te spelen. God heeft mij een talent gegeven en ik vind korfballen een manier om hem daarvoor te eren, ook al is dat op zondag.”
“Voor iedereen is dat natuurlijk anders. Herman Finkers zei dat ook in één van zijn conferences. Hij vergeleek het geloof met een theelepeltje. In principe is het onschuldig, maar het ligt eraan wat je er zélf mee doet. Het kan ook een dodelijk wapen zijn. Het is maar waar je zelf de lijn trekt. In het strengste Joodse geloof, hebben ze bijvoorbeeld mensen om het liftknopje voor ze in te drukken op zondag. Dat vind ik te ver gaan, maar het kan natuurlijk je overtuiging zijn. Ik vind dat iedereen er zo mee om moet gaan.”
“Het is ook niet zo dat ik elke zondag in de kerk zit. Eigenlijk vaker niet dan wel. Wij komen wel op zondagavond met een groep bijeen om wat stellingen te bespreken, zoals de vluchtelingencrisis. Dan kijken we wat de bijbel daarvan zegt en ontstaan er mooie discussie over de interpretatie ervan. Ik vind het bijvoorbeeld ook leuker als er een bandje in de kerk is in plaats van het orgel. Ik heb niet zoveel met het oubollige wat de kerk vaak uitstraalt. Het orgel is daar een goed voorbeeld van.”
“Officieel is de school Christelijk waar ik les geef, maar je bent natuurlijk vooral met de les bezig. Als er wat aan de hand is, ben ik wel iemand die aandacht besteed aan het geloof. Na de aanslagen in Parijs, had ik een Moslim in mijn les die er geïrriteerd bij liep. Ik merkte aan hem dat hij niet lekker in zijn vel zat en heb toen gevraagd wat er was. Hij was het zat om geassocieerd te worden met het kwaad, terwijl zijn godsdienst juist heel vredelievend is. Als je over dat punt komt dat je gewoon vraagt wat er is, merk je dat iedereen ook meer durft te vragen. Dat is mooi om mee te maken”, zegt Landman.
Sport
“Als sportleraar zou je vast denken dat ik enorm van naar sport kijken houd. Maar dat ligt wat anders. Ik vind het bijvoorbeeld helemaal niet leuk om naar korfbal te kijken. Zelf korfballen is het mooiste wat er is, maar het kijken vind ik helemaal niks. Maar dat heb ik met meer sporten. De Olympische Spelen heb ik bijvoorbeeld ook amper gekeken. Waarschijnlijk komt het gebrek aan sport kijken doordat ik er al zoveel mee bezig ben elke dag.”
“Eén keer ging ik zitten voor het baanwielrennen en moest ik enorm lang wachten. Een andere keer dat ik keek heb ik Epke zien vallen. We gingen bij Wageningen wat later trainen om Epke te zien en dan gaat hij op zijn plaat.. Er ging een schok door de selectie heen. Succes en falen liggen zo dichtbij elkaar, dat is het mooie aan sport.”
“Voetbal blijft voor mij de sport die ik het meest kijk, alhoewel basketbal play-offs eigenlijk spectaculairder zijn. Ik ben een Feyenoorder, maar ik kijk zeker niet alles. Maar voor een Feyenoord- Ajax of een bekerfinale ga ik zeker zitten. Maar ik blijf niet voor elke Eredvisie wedstrijd thuis”, sluit Landman af.
